Naruto
po raz pierwszy w życiu nie mógł się doczekać powrotu na uczelnię. Coś go tam
ciągnęło jak nigdy wcześniej, coś, co było nawet bardziej ekscytujące od
mających się wkrótce rozpocząć treningów, coś, a raczej ktoś… Sam nie był w
stanie pojąć, jak w tak krótkim czasie mógł przyzwyczaić się do obecności tego
czarnowłosego, wrednego drania, który, gdy chciał, potrafił być jednak inny. Coraz
częściej przechodziły go przyjemne dreszcze na wspomnienie tamtego pocałunku,
dotyku. Dlaczego on tak na niego działał? Wcześniej zrzucał winę na chorobę,
jednak gorączka dawno ustąpiła, a przyjemne uczucie okolicach brzucha – nie. Czekał
więc na te zajęcia, tym bardziej, że odkąd Sasuke natknął się przypadkiem na
Kibę i Shikamaru w mieszkaniu, przestał go odwiedzać. Najwyraźniej uznał, że Naruto
nie potrzebuje już jego pomocy. Tak przynajmniej wmawiał sobie sam
zainteresowany, chociaż dobrze wiedział, że nie do końca o to chodzi.
Sasuke
w ogóle jakoś dziwnie reagował, kiedy wspominał swoich przyjaciół. Zżymał się
wtedy i udawał zainteresowanie jakimś mało istotnym przedmiotem w pokoju. Naruto
nie miał pojęcia, dlaczego się tak zachowuje, ale starał się w jego obecności
nie mówić o nich. Tamtego dnia Kiba zadzwonił do niego, zapowiadając wizytę, więc
poprosił go o kupienie kilku rzeczy. Wiedział, że ma przyjść Sasuke i wcześniej
zapytać jego, ale nie miał numeru telefonu, z czego zdał sobie sprawę dopiero,
kiedy wziął do ręki komórkę. To dziwne, ale przez te kilka dni tak przywykł do jego
obecności, że czasami zupełnie zapominał, iż jeszcze nie tak dawno go
nienawidził. Teraz te uczucia zmieniły się, choć Naruto nie chciał nawet myśleć
o tym do jakiego stopnia. Bo kim był dla niego Sasuke? Przyjacielem? Nie…
Przyjaźń to trochę bardziej skomplikowana zależność i raczej nie zalicza się do
niej kilkudniowej, na nowo zawartej znajomości, zwłaszcza takiej, która zaczyna
się namiętnym pocałunkiem pod wpływem alkoholu. Poza tym na dotyk ręki przyjaciela
nie reaguje się rumieńcem, jego oddech nie powinien powodować przyjemnych
dreszczy, a myśli o nim – łaskotania w brzuchu. Takie rzeczy odczuwa się, kiedy
jest się… Nie! Naruto odrzucił od siebie tę myśl, wybuchając śmiechem i
próbując tym samym zagłuszyć cichy głosik w swojej głowie informujący
natarczywie, że coś podobnego czuł podczas spotkań z Sakurą.
Tamtego
dnia Sasuke zastał Naruto, gdy ten przekomarzał się wesoło z przyjaciółmi. Obok
łóżka stały nie rozpakowane jeszcze torby z rzeczami, o które wcześniej prosił.
Uchiha, z ponurym wyrazem twarzy, poinformował tylko o planowanych treningach,
w których miał mu pomagać, po czym opuścił mieszkanie, nie zaszczycając go już
ani jednym spojrzeniem. Był cholernie zły, co nie uszło uwadze Kiby.
-
Współczuję ci, trenować z kimś takim jak on – stwierdził, kiwając głową. – W
ogóle, ciekawe skąd wie, gdzie mieszkasz.
-
Wtedy, gdy złamał mi rękę, odwiózł mnie do domu – wyjaśnił Naruto, w którym na
widok Sasuke wszystko aż podskoczyło. Dlaczego aż tak się zirytował? Przecież
to normalne, że odwiedzali go przyjaciele. Zwłaszcza, gdy był chory.
-
I co, może jeszcze oczekiwał wdzięczności? – prychnął Kiba. Nie lubił tego
egoistycznego dupka i nigdy się z tym nie krył. Zresztą, ta „sympatia” działała
najwyraźniej w obie strony.
-
Dziwne, że przyszedł z tym tutaj, mógł ci powiedzieć w poniedziałek na uczelni?
– wtrącił Shikamaru, obserwując uważnie leżącego w łóżku kumpla.
-
Może Kakashi mu kazał – Naruto wzruszył ramionami, odwracając głowę. Czuł, że
jego twarz płonie. Oczywiście, że wiedział, dlaczego Sasuke przyjechał. Od
kilku dni między nimi działo się coś, czego nie potrafiłby wytłumaczyć
przyjaciołom. Ba, on nawet nie był w stanie wytłumaczyć tego samemu sobie.
Dlatego właśnie ukrywał przed nimi fakt, że jego rywal bywał tu codziennie od
czasu imprezy. Nie miał pojęcia, jakby zareagowali, nie wspominał jeszcze o
wyjaśnionej historii z Sakurą. Zresztą, nawet gdyby wszystko opowiedział, to
czy byłoby to przekonujące wyjaśnienie? Sam fakt, że jego niedawny wróg numer
jeden zajmował się nim podczas choroby, był co najmniej dziwny, wolał więc póki
co przemilczeć tę kwestię.
-
A właśnie. – Kiba nachylił się w jego stronę ze złośliwym uśmieszkiem. – Wiem,
co się stało na imprezie – zachichotał złośliwie.
-
Co się stało na imprezie? – Naruto momentalnie pobladł. Pierwsze, co przyszło
mu na myśl, to on i Sasuke całujący się w pokoju. Nie, niemożliwe… Możliwe…
Byli pijani, to przecież akademik, pełno ludzi! Jeżeli ktoś wszedł, mogli nie zauważyć,
byli tak zajęci sobą.
-
Ktoś się z kimś, no wiesz… Ten tego. - Kiba wymownie szturchnął go łokciem.
-
No coś ty… To nie… – Naruto był coraz bardziej przerażony, co wyraźnie odbijało
się na jego twarzy.
-
Co z tobą? – Przyjaciel odsunął się, patrząc na niego dziwnie. – Ta choroba
odebrała ci kompletni poczucie humoru? Myślałem, że podokuczamy trochę
Shikamaru, a ty się zachowujesz jak kołek.
Shikamaru?
Naruto spojrzał na chłopaka w kitce,
który, mimo znudzonej miny, prezentował lekkie rumieńce i nagle zrozumiał. No
oczywiście, przecież cały czas dogryzali mu z powodu Temari. Czyli o nich
chodzi Kibie. Z niemałą ulgą uśmiechnął się szeroko, ukazując wszystkie zęby.
-
No to gratuluję! –Uścisnął przyjacielowi dłoń. – Kiedy ślub?
Kiba
zarechotał, zadowolony z faktu, że Naruto podjął jednak grę.
-
Bardzo śmieszne. – Shikamaru zdzielił obu po głowach. - Jesteście okropnie
upierdliwi – westchnął.
-
To kara za to, że nie powiedziałeś od razu – stwierdził Kiba.
-
Mam uwierzyć, że gdybym powiedział, to ty łaskawie przemilczałbyś ten temat?
- Wiesz, w sumie masz rację. To ponad moje siły.
– Kiba udał wielce zmartwionego tym faktem, czym przyprawił Naruto o atak
niekontrolowanego śmiechu.
-
Jesteście straszni.
-
A ty nudny. Wszyscy zakochani tak mają?
-
Nie wiem, spytaj wszystkich. Zresztą, tobie też by się przydało, może przestał
byś tyle kłapać dziobem.
-
O nie! Ja nie dam się omamić jak ty! – Kiba uznał, że najlepsza obroną będzie
atak.
-
A kto ostatnio obejmował szczebelek, płacząc, że nikt go nie kocha? – odgryzł
się Shikamaru..
-
Oj, nie czepiaj się! – Kiba spłonął czerwienią na wspomnienie tego incydentu. –
Ja po prostu lubię wszystkie dziewczyny, nie potrzebuję jakiejś na stałe –
próbował odzyskać rezon. – Ty też, prawda Naruto?
Blondyn,
który cały czas śmiał się w poduszkę, momentalnie przestał. Spojrzał przed
siebie, odruchowo przytakując. To pytanie wytrąciło go z równowagi. Fakt,
podobały mu się dziewczyny, ale w tym momencie jego myśli zaprzątał ktoś inny.
I ten ktoś nie był dziewczyną… Roześmiał się z jakiegoś żartu, choć wcale nie
było mu wesoło. Jeżeli reaguje tak dziwnie na Sasuke, to znaczy, że woli
chłopaków? Nigdy nie miał tego typu fascynacji, co więcej, myśl, że miałby
pocałować innego faceta, ewidentnie mu nie pasowała. Spojrzał kątem oka na Kibę.
Samo wyobrażenie jego zamiast Sasuke w sytuacji z imprezy spowodowało wybuch
śmiechu. Skrzywił się zabawnie. Zdecydowanie nie leciał na facetów. Więc
dlaczego z Sasuke tak mu się podobało? Dlaczego ten drań tak go pociągał? Nie,
naprawdę nie powinien o tym myśleć. Całą siłą woli skupił się na rozmowie z
przyjaciółmi, obiecując sobie, że dopiero następnego dnia wszystko
przeanalizuje.
Sasuke
był zły na Naruto. Chciał, żeby ten tylko na nim mógł polegać, bo stanowiło to
dobry pretekst do odwiedzin. A teraz? Czy ci jego kumple wszędzie muszą wetknąć
nos? – myślał zirytowany, zupełnie nie zwracając uwagi na fakt, że w końcu oni
byli jego przyjaciółmi i to normalne, że chcieli pomóc. Tylko dlaczego ten
idiota prosił o to właśnie ich? Dlaczego nie jego? Zdenerwowany zrzucił z
biurka swoje notatki, zakłócając tym samym pedantyczny porządek panujący w
pokoju. Jego silne postanowienie, że poczeka, aż Naruto sam się zorientuje,
powoli zaczynało słabnąć A co, jeżeli on nigdy się nie domyśli? A co, jeżeli w
ogóle o tym zapomni? To było bardzo możliwe, biorąc pod uwagę jego obecne
zachowanie. Sasuke aż syknął ze złości. Nie mógł wiedzieć, że chłopak domyśla
się powoli, co takiego zaczyna się między nimi dziać, tylko usiłuje zepchnąć tę
myśl w najdalszy zakątek umysłu. Nie mógł tego wiedzieć i nie mógł również
przypuszczać, że Naruto coraz częściej miewa sny, w których wsuwa ręce między
czarne kosmyki, zatapiając się w pocałunku, bardzo przypominającym ten sprzed
tygodnia. Bijąc się z myślami, zabrał ubrania na zmianę i poszedł pod prysznic.
Po chwili ciepła woda spływała po jego idealnie wyrzeźbionym ciele. Wziął z
półki szampon i wmasowywał we włosy, tworząc pianę. Przyjemne… Ciekawe jak
przyjemnie byłoby, gdyby to robiły ręce kogoś innego. Sasuke wbrew woli
wyobraził sobie Naruto, który opuszkami palców przesuwa po jego skroniach. On odwdzięcza
się tym samym, bawiąc się blond kosmykami, uważając, żeby piana nie wpadła do
tych przeraźliwie błękitnych oczu. Obraz Naruto nie znikał, a w swoich myślach on
sam był coraz odważniejszy. Chciał go dotykać, gładzić… Ciepła woda spływała po
jego ciele, drażniąc najbardziej wrażliwe zakątki i Sasuke czuł, że zaczyna
reagować na własne wyobrażenia. Czyli jednak okazał się gejem? Nie był pewien,
żaden inny chłopak go nie interesował. W ogóle nikt inny go nie interesował.
Tylko on, tylko Naruto… Głośnie pukanie do drzwi łazienki, sprawiło, że wrócił
do rzeczywistości.
-
Sasuke, ja wychodzę. – To Itachi informował brata o tak nieistotnej w tym
momencie sprawie.
Oparł
czoło o kafelki. Obraz powoli stawał się na powrót widokiem kabiny
prysznicowej. Dosyć! Odkręcił zimną wodę, czując, jak wstrząsają nim dreszcze.
Naruto
zbiegł po schodach, omal nie przewracając po drodze jednego z mieszkańców
bloku. Był poniedziałek rano, niedługo musiał wyjść na zajęcia, a przypomniał
sobie, że nie ma mleka do kawy. Nie było mowy o początku dnia bez tego napoju,
zresztą sklep osiedlowy był bardzo blisko. Wracając, natknął się na sąsiadkę,
która taszczyła jakieś siatki.
-
Dzień dobry, Naruto – uśmiechnęła się na jego widok. – Już całkiem zdrowy?
-
Jasne. To dzięki rosołowi! – Odwzajemnił uśmiech, biorąc z rąk kobiety torby.
Zawsze pomagał jej w ten sposób, to było jedyne, co mógł zrobić w podziękowaniu
za troskę.
-
Dlaczego wszyscy nie mogą być tacy jak ty? – westchnęła wyraźnie zmartwiona,
czochrając jego blond czuprynę.
-
Coś się stało? – spytał, pomijając milczeniem komplement.
-
Wczoraj widziałam wnuczkę z jakimś chłopakiem. Jak on wygląda! Nieporządnie
ubrany, a te jego włosy! – Pokręciła głową zrezygnowana.
-
Co z nimi nie tak?
-
Jakieś takie dziwne i długie, na pewno należy do jakiejś subkultury.
-
Nie można oceniać książki po okładce – stwierdził filozoficznie, mając na
uwadze ostatnie wydarzenia z jego życia.
-
Ale mimo wszystko… Wolałabym, żeby się z nim nie spotykała. Jest tylu miłych
chłopców – spojrzała na niego.
Naruto
roześmiał się. Wiedział, że sąsiadka próbuje go zeswatać ze swoja wnuczką, i że
najchętniej widziałaby go w rodzinie. Na jego szczęście dziewczyna chyba była
zajęta i nie będzie musiał szukać wykrętów. Swoją drogą, ciekawe jaka ona była,
nigdy jej tu nie widział.
- A ty, Naruto, masz kogoś? – zapytała z
ciekawością.
-
Nie – odpowiedział szczerze, już po chwili tego żałując, bo mina sąsiadki
wyrażała jakąś dziwną nadzieję.
-
To dobrze – uśmiechnęła się.
-
Dobrze mi tak, jak jest – stwierdził, stawiając jej torby przed drzwiami. Mimowolnie
pomyślał o Sasuke. – To ja już pójdę, spieszę się na zajęcia – pożegnał kobietę
i uciekł do swojego mieszkania.
Dni
dzielące Naruto od treningów minęły bardzo szybko. Codziennie na uczelni
wypatrywał czarnej czupryny i zawsze znajdował ją parę rzędów niżej. Często
łapał się na tym, że całe zajęcia gapił się na Sasuke, analizując wszystko, co
się wydarzyło. Brakowało mu go –
przyznawał się do tego sam przed sobą. Nie miał pojęcia, dlaczego tak się do
niego przyzwyczaił, bo to nie było normalne i zdawał sobie z tego sprawę.
Sasuke
z kolei miał ochotę podejść i zaciągnąć gdzieś tego blond młotka, ale ciągle
wokół niego kręcili się ci jego kumple, jak ich w myślach nazywał. Doszedł do
wniosku, że trzeba chyba w bardziej dosadny sposób uświadomić mu, jak się mają
rzeczy, tym razem już bez udziału procentów we krwi, ale okazja jakoś się nie
nadarzała. Nie przejmował się zbytnio, bo wiedział, że będzie miał na to dużo
czasu podczas treningów, jednak niecierpliwość dawała o sobie znać. Mimo że
starał się wyglądać jak zawsze – chłodny, opanowany, obojętny, to gdzieś w
środku wszystko aż kipiało.
-
Sasuke… - Sakura Haruno podeszła niepewnym krokiem.
-
Tak? – Czarne oczy błysnęły groźnie, jak zawsze, gdy ją widział.
-
Pani Tsunade wzywa cię do siebie.
Skinął
głową na potwierdzenie, że zrozumiał. Sakura odeszła, a on podniósł się z
miejsca. Rzucając jeszcze przelotne spojrzenie w stronę Naruto, który wiercił
się niespokojnie na swoim miejscu, wyszedł z auli. Zajęcia jeszcze się nie
rozpoczęły, ale nie było w tym nic dziwnego,gdyż Kakashi, który je prowadził,
zawsze się spóźniał. Po chwili, którą zajęło mu dotarcie na pierwsze piętro, zapukał
do drzwi gabinetu dyrektorki i po ostrym „proszę” wszedł do środka.
-
Siadaj. – Tsunade, nie bawiąc się w żadne wstępy, wskazała mu fotel.
Sasuke
zauważył, że oprócz niej w pomieszczeniu stoi jeszcze opierając się o ścianę
ich trener. Tym razem przynajmniej jego powód spóźnienia byłby wiarygodny –
pomyślał.
-
Uchiha, wiesz po co zostałeś wezwany? – Tsunade oparła brodę na dłoniach.
-
Domyślam się. – Chłopak usiadł naprzeciwko niej.
-
Od jutra Uzumaki zaczyna treningi, a ty jesteś współodpowiedzialny za to, żeby
wrócił do formy.
Sasuke
tylko skinął głową.
-
Przeanalizowaliśmy z trenerem Kakashim
nagrania z waszych ostatnich zawodów. Patrz uważnie – wstała i włączyła
monitor. Po chwili na ekranie wyświetlił się błękitny prostokąt basenu, kilku
zawodników stało już na słupkach startowych. Rozległ się strzał i wskoczyli do
wody. Kamera śledziła wszystkich, jednak Sasuke nie mógł oderwać wzroku od
postaci w pomarańczowym czepku. Wiedział, że to Naruto. Płynął drugi, nie dając
się wyprzedzić osobie na sąsiednim torze. Sasuke, obserwując ruchy jego ramion,
nie mógł oprzeć się wrażeniu, że chłopak jest idealny.
-
Widziałeś? – Kakashi nagle zatrzymał pilotem obraz.
-
Co widziałem? – Sasuke nie bardzo wiedział, o co chodzi, był zbyt pochłonięty
widokiem, który go fascynował.
-
Uchiha! Co z tobą! – Tsunade uderzyła dłonią w biurko. - Skup się na Uzumakim,
a nie błądzisz gdzieś myślami!
Przecież
właśnie to robię – przemknęło mu przez myśl, jednak nie wypowiedział tych słów
na głos. Wiedział, co miała na myśli, nie był idiotą. Musiał skupić się na
stylu pływania, a nie ciele Naruto. Gdyby to było takie proste…
-
Jeszcze raz! – Kakashi przewinął nagranie.
Tym
razem Sasuke uważnie śledził każdy ruch. Naruto płynął poprawnie, ruchy jego
rąk i nóg były odpowiednie. Zawodnicy dopływali do końca basenu, zwrot i kolejna
odległość. Naruto stracił drugą pozycję, na rzecz innego zawodnika. Sasuke już
wiedział, co jest nie tak i kiedy ich trener ponownie zatrzymał obraz, spojrzał
na niego.
-
Odbicia – stwierdził, pewny swojej tezy.
-
Zgadza się. – Mężczyzna pokiwał głową. – Za słabo się odbijał, to był jego błąd
podczas ostatniego sezonu. Oprócz tego wszystko gra.
-
Poza tym, jeszcze nie wiemy w jakiej formie jest teraz. Jutro będzie czas, żeby
to sprawdzić. – Tsunade wstała z fotela, przechodząc w miejsce obok okna. –
Kakashi ma na głowie całą waszą drużynę, nie może zajmować się jednym
zawodnikiem i jego formą. Uchiha, jak już mówiłam, to twoje zadanie. Poradzisz
sobie?
-
Oczywiście – stwierdził Sasuke lekko oburzonym tonem. Był najlepszym
zawodnikiem i nie dopuszczał do siebie myśli, że mógłby sobie z czymś nie
poradzić.
-
Nie zawiedź nas – dodała kobieta, a jej zwykle zachmurzoną twarz rozjaśnił
uśmiech.
Jaaa.. Uwielbiam to Oo Ale ze sobą nie gadali.. Tak smutno trochę T.T
OdpowiedzUsuńAle Sasuś nie zadziwił. "jest idealny.." No normalnie.. Nyaaaa :3
Pisz szybko dalej. Jestem ciekawa co sie bedzie między nimi działo =^.^= [Kimi - Karori]
Jak ja się teraz mam uczyć do egzaminów skoro cały czas myślę o tym co będzie dalej w twoim pieprzonym opowiadaniu!!?? Uwielbiam je, tak swoją drogą. :D :D ;-)
OdpowiedzUsuńMaczka
No i nareszcie odrobiłem zaległości.
OdpowiedzUsuńCoraz bardziej powoda mi się twoja historia. TE ich docieranie się, wątki poboczne, wszystko splata się idealnie w całość. Zwłaszcza, ale już to chyba mówiłem, podoba mi się to, że nie śpieszysz się z niczym i bohaterowie mają szansę dojrzeć a ich uczucie zakwitnąć.
Na ten moment nie mogę chyba wytknąć żadnej wady.
Błędy, o których wspominałaś na początku, w ogóle mnie nie rażą, jeśli są, bo ja ich nie widzę i nie mam zamiaru zacząć poszukiwać.
Ogólnie miodzio. Notki idealnej długości naprawdę nie pragnę nic więcej :)
Pozdrawiam i zycze dużo weny i wylewnych komentatorów.
WoW...to jest cudowne, bardzo mi się podobało. A teraz konkrety...Uwielbiam kiedy Sasuke jest zazdrosny o Naruto, do tego Naru jest taki hm niezdecydowany co do tej sprawy. No a teraz czekam na niusa. Pzoderki :*:*:*:*:*
OdpowiedzUsuńBy: Cloud
śliczna noteczka, no i w końcu zaczęli sobie coś uświadamiać no bo przecież ile tak można , ale i tak najważniejsze że Sasuke będzie uczył Naruto.... może coś ciekawego się wydarzyć^^ czekam na nexta :) mam nadzieję że będzie szybciej :)
OdpowiedzUsuńMam wrazenie ze Sasuke odpowiada ten caly trening z Naruto x3 Ciekawe kiedy nastepny pocalunek...
OdpowiedzUsuńAna-chan
Cud miód i orzeszki, uwielbiam czytać Twoje notki droga Sanu i nie przestanę tego robić! Słyszysz nie przestanę! :D Ładnie kierujesz fabułą, nic się nie dzieje na "szybkiego" i to uwielbiam w tego typu opowiadaniach. Abyś tak dalej trzymała i nie wychodziła ze świetnej formy:) Ciekaw jestem jak te "treningi" będą tak na prawdę wyglądały, ale to pewnie w next parcie;p
OdpowiedzUsuńPozdrawiam.
SasuNaru_HoroRen~
Kurde no...Nie mogę wyjść z podziwu, jak bardzo się rozwinęłaś. Serio, przeczytaj sobie tamto wcześniejsze opowiadanie, a potem to. Różnica jest kolosala, żadnych zgrzytów, dialogi są naprawdę narutalne i wszystko jest płynne i lekkie. Nie mam się nawet do czego doczepić, chociaż przewinęły mi się ze dwa przecinki w złym miejscu, ale nie pamiętam gdzie, wybacz.
OdpowiedzUsuńCo do treści... Akcja nabiera trochę rozpędu, Sasiu już sobie fantazjuje na jawie. *chichocze jak wariat* Jak tak dalej pójdzie, to nomalnie ekspklonduje biedak jak wulkan. xDDD No i Naruto taki mało kumaty. xP
Taaa, rozumie, co masz na myśli, jeżeli chodzi o wyłapywanie literówek we własnych tekstach. Koszmar! Nie raz sprawdzam po tysiąc razy i za każdym razem coś znajdę. x__X
Mam nadzieję, że nowa część ukaże się w niedługim czasie, bo jestem straszliwie ciekawa, co będzie dalej. ^^
Pozdrawiem i życzę dużo weny.
Hibari.
Ciekawe jak to się nasz pan Uchiha zajmie blondynkiem. Trudno uczyć kogoś, w kim się kochasz, nie? Ja tu się skupić? *^^* Ciężkie zadanie przed Sasuke, a ja chętnie popatrzę (poczytam) jak się poci XDD (evil laugh):D
OdpowiedzUsuńLloyd
jej... po prostu niesamowite... opowiadanie, ty i historia... ja też zakładam bloga, http://sasuke-naruto-yaoi-sasunaru.blog.onet.pl/ --> mam nadzieję na komentarzyk ze szczerą oceną;]
OdpowiedzUsuńkyaaaa!!!! nie no poprostu świetnie!!! teraz jak Sasuke musi pomóc Naruto to moze porządnie weźmie sie do roboty^^
OdpowiedzUsuńTak, tak jeszcze nie komentowałam, ale to dlatego, że wczoraj nie chciało mi się myśleć. (No i mam nadzieję, że nie myślisz sobie, że traktuję komentarze jako swój obowiązek, po prostu piszę je, bo mam taką ochotę :))
OdpowiedzUsuńZ rozdziału można już wywnioskować kilka nowych faktów... np. niektórzy już domyślają się kim jest tajemnicza wnuczka sąsiadki Naruto. Czy też można widzieć, co będzie z przyszłością Sasuke i Naruto.
Mam nadzieję, że ten czas, który Sasuke i Naruto będą spędzać wspólnie w końcu sprawi, że blondyn zacznie domyślać się, że Sasuke nie jest dla niego tylko kolegą, albo można powiedzieć: jest dla niego jedną z najważniejszych osób.
Musze powiedzieć, że nie mam się do czego przyczepić, a co do literówek, faktycznie było ich kilka, ale jak pisałaś nie masz bety, to rozumiem Cię całkowicie. (Może znajdź sobie betę, bo dla mnie to droga na skróty z całym tym czytaniem rozdziału po raz enty.)
Z każdym postem piszesz coraz lepiej, przyznaję to otwarcie ( chociaż moim faworytem i tak jest rozdział 9)
Mam nadzieję, że teraz Sasuke też podejmie chociaż jakieś minimalne działania, bo widać jak się chłopak męczy.
Naruto czasami naprawdę zachowuje się jak młotek, no ale cóż, za to go kochamy (a przynajmniej ja :D).
Bardzo się cieszę, że nie będzie w tym ani innych fictionach, żadnych wymyślonych postaci, masz u mnie za to wieeelki plus, bo postacie, które są wymyślane przez autorów ff sasunaru zazwyczaj nigdy nie mają swojego charakteru, a to przecież nie na tym sztuka polega. (Sama nie wiem czy umiałabym stworzyć takiego bohatera).
No nic, czekam z niecierpliwością na dalszy rozwój akcji, jak i na jakiś większą więź emocjonalną ze strony naszych bohaterów.
Czekam i życzę weny, bo u mnie z nią jest krucho, to może Ty się nią naciesz XD
zgon xD leże i kwiczę.... zaczyna sie robić bardzo, ale to bardzo ciekawie :) no Uchiha pokaż do czego jesteś zdolny xP czekam na new :)
OdpowiedzUsuńSasu zazdrosny o Kibę i Shikę...Czyżby się kompleksów nabawił, że nawet PRZYJACIEL ukochanego jest mu zagrożeniem? ;p
OdpowiedzUsuńNo bo przecież Sasuke jest taki pewny siebie, taki władczy...A propo! Czy to nie będzie problemem w przyszłym 'związku'? No bo Sas jak widać lubi mieć pełną kontrolę, a nad życiem Naruto nie może zapanować w 100%...
No i zaczynam mieć 2 pomysły, co do 'dziewczyny od sąsiadki'
1. TenTen
2. Temari
Przy czym bardziej widzę w tej roli Temari ( choć Neji też ma długie włosy, ale jakoś dotychczas go nie wprowadzałaś)
Ok kończę, bo mogłabym tak długo xD
Pozdrawiam ;*
Sasame
yaaay ^^ juz czuje, ze bedzie sie dzialo~ :3 No wiec czekam na next ;*
OdpowiedzUsuńŁaaaaaa... jaki ładny nagłóweeeek... *___*
OdpowiedzUsuńHibari.
witam;] tutaj NAruka-chan z sasuke-naruto-yaoi-sasunaru.blog.onet.pl bardzo ci dziękuję za komentarze, właśnie na takich najbardziej mi zależy ^^ jeżeli nie miałabyć nic przeciwko, to dodam cie do linków, i proszę o to samo;] co do obrazków, to moje gg : 6811269, proszę napisz mi, jak się skontaktować Lloyd, lub na e-maila superkasiulek@tlen.pl
OdpowiedzUsuńkurde... myślałam, że już se potrenują razem... mam nadzieję, że na treningu coś się stanie:> a Sasuke troche przesadza z tą zazdrością. No ale cuż... Kończę i weny życzę;]
OdpowiedzUsuńŚwietny rozdział ^-^ Po prostu się na nim rozpływałam. Boję się, aż pomyśleć co będzie dalej... Te ich treningi chyba mnie stopią jak deszcz cukier. Muszę zacząć czatować przy komputerze na kolejne części, bo się chyba spalę z ciekawości. A skoro już mowa o ciekawości to spać mi nie daje sąsiadka Naruto. Ta z tą wnuczką. Się nawet nie domyślam o kogo chodzi ^.^' Mam nadzieję, że w końcu to napiszesz.Czekam na kolejny rozdział, życzę weny i pozdrawiam autorkę! ^-^
OdpowiedzUsuńNaprawdę piękna notka xD Zauroczyła mnie, ach, gdyby moje były tak samo wciągające, ale ja tu gadu, a chcem cię o czymś poinformować. Otóż na moim blogu pojawiła się nowa notka, sasuke-naruto-yaoi-sasunaru.blog.onet.pl zapraszam
OdpowiedzUsuńNaruka-chan całuski ;*
Kyaaa *__* Bosko jak zwykle SaNu-san ! Pani to ma talent ! Tylko szkoda że sie do siebie nie odzywali chłopcy :( Ale teraz to się zmieni nee? Kochana Hogata :lol2: i kochane treningi ! ^__^
OdpowiedzUsuńNie moge sie doczekac new! ;**
Pozdrawiam serdecznie ;**
Arika-chan
Dziś znalazłam Twoje opowiadanie i pierwsze co mogę o nim powiedzieć to, to, że nie byłam w stanie się oderwać do ostatniego rozdziału ^^.
OdpowiedzUsuńMasz bardzo fajny styl, literówki zdarzają Ci się bardzo rzadko (jako dyslektyk ortografów po prostu nie widzę, ale mogę się założyć że ich nie ma xD), piszesz starannie i widać że "dbasz" o tekst.
Co do fabuły bardzo mi się podoba ;> jestem nałogową yaoistką i shonen-aistką (choć to w sumie niewielka część mang które pochłaniam, w znacznym z resztą nadmiarze). Czytam wiele tekstów tego typu i powiem Ci że to jeden z najlepszych (najlepszy?), które znalazłam na stronach typu "blog" i plasujący się całkiem wysoko wśród takich, publikowanych na regularnych stronach z opowiadaniami (gdzie talent niektórych piszących każe się zastanowić czy przypadkiem nie wydają w normalnych wydawnictwach).
Jako nowa komentatorka, powiem tyle: pisanie tego bloga to zdecydowanie dobry pomysł ^^. Oddałaś całkiem nieźle charakter postaci, zazdrość Sasuke o przyjaciół Naruto jest wręcz urocza, bardzo podoba mi się wykorzystanie autentycznych wątków z mangi, jak wspomniane epizodycznie (w nie pamiętam której części) uwielbienie mistrza Gaia przez Lee, czy wątek miłosny Temari i Shikamaru który w mandze wisi w powietrzu. Podoba mi się też oddawanie drobnych szczegółów charakterów postaci jak spóźnianie się Kakashiego czy żywiołowość Tsunade. Twoje własne pomysły są również świetne, i tu pochwalić muszę Itachiego, który jest po prostu wspaniały i chyba jest (najbardziej irytującą) moją ulubioną postacią z całego opowiadania ^^.
Żeby nie było w samych superlatywach, czasem szwankują dłuższe fragmenty tekstu, w sensie przemyślenia bohaterów. Bywają nieco chaotyczne, choć w sumie czyje myśli nie bywają xD. Unikasz też opisów, nie wiem czemu, wiem że opisy flory i fauny rodem z "Pana Tadeusza" nie służą opowiadaniom, ale czasem króciutki opis pomieszczenia? Nieco więcej szczegółów wyglądu? (Już się zamykam xD) To tylko na prawdę drobne sugestie, bez których Twoje opowiadanie i tak jest świetne ;)
Tak więc, z pierwszym, lecz nie ostatnim (za to nieco przydługim) komentarzem,
pozdrawiam
Nass ;)
ps.: czy jest gdzieś opcja powiadamiania o nowych notkach? Ślpam i nie widzę ;(
Hejeczka,
OdpowiedzUsuńwspaniale, Uuhiha obserwuj Naruto, no przecież to robię ;) haha, ale jest bardzo zły że są kumple wokół niego, chociaż to w lazience och przebiło wszystko, głupi Itaś musiał informować o takiej bzdurze... choć właśnie wyobraziłam sobie jak Uchiha sie wkurza i zrzuca wszystkie rzeczy z biurka i dostaje olśnienia że Naru nie ma jego numeru telefonu...
Dużo weny życzę...
Pozdrawiam serdecznie Monika
Hejeczka,
OdpowiedzUsuńnaprawdę fantastyczny rozdział, Sauke obserwuje Naruto i jest zły że są obok kumple, ale to w łazience przebiło wszystko, czemu Itachi musiał informować o takiej bzdurze... ale wyobrażam sobie jak Sasuke się wkurza i zrzuca wszystkie rzeczy z biurka i nagle... dostaje olśnienia, że przecież Naruto nie ma jego numeru telefonu...
Dużo weny życzę...
Pozdrawiam serdecznie Zośka